Altınova Mutlu Sonlu Masöz

Gö zlerini belerte belerte Muriel Teyze’ye bakıyorlar; sanki yaşlı hanım bir harika, son gü nlerde bir aysbergin içinde bulunup müzeye getirilen bir mamut veya mastodonmuş benzer biçimde.Aslına bakıldığında, kızlar Muriel Teyze’yi ziyarete gelmekten hoşlanıyorlar. Bü yü k evi, oradaki sessizliği, cilalı tahtaları, Acem Altınova Mutlu Sonlu Masöz halılarım seviyorlar. Muriel Teyze’nin ikram ettiği kabuksuz ekmekten yapılmış sandviçleri de seviyorlar; her ne kadar dikkatle bunlardan sadece birer tane alıyorlarsa da. Ve her ne kadar dokunmaları yasaksa da, kocaman piyanoyu da seviyorlar. Teddy Enişte sağken onlara kuartetler dinletirdi.

Muriel Teyze yapmıyor bunu. Elizabeth’in annesi Shuter Sokağı’ndaki evin o kü çü k odasında kendini yakmıştı. Sigarası şiltenin ü zerine dü şmü ş, şilte tutuşmuştu. Annesi ise yanmakta olduğunu fark edemeyecek kadar sarhoştu. Muriel Teyze cenazeden hemen sonrasında bir sıralama hazırlamıştı: Bir adet elektrik ampulü, 60 vatlık, musluğun üzerinde. Bir adet mavi plastik duş perdesi. Bir adet şal deseni Viyella sabahlık. Bir tane Wedgeıvood şekerlik. Bu tarz şeylerin tü mü pintice armağanlar, ıskartaya çıkarılmış mallardı. Muriel Teyze bunları geri istiyordu.

Altınova Mutlu Sonlu Masöz

Duman kokusunu duyup kapıyı kırmışlar, annesini oradan çıkarmışlardı. Ne var ki, bedeninin yansında ü çü ncü dereceden yanıklar oluşmuştu bile. Hastanede ilaçlardan ve bedeninin yararsız savunma çabalarından sırılsıklam olmuş şiltenin ü zerinde, çarşaflara akyuvarlar sızdırarak yedi gün yaşamıştı. Bu sü re içinde onun neler anımsadığını kim bilebilirdi ki? Kim olduğunu bildiği bile kuşkuluydu. Beni on senedir gö rmemişti, fakat bir zamanlar kızları olduğuna ilişkin bulanık dü şü nceleri olsa gerekti. Elini tutmama izin vermişti, yanmamış olan sol elini. “Aya, yarım aya benziyor” diye düşünmüştüm.” “Bir yanı hâlâ ışıldıyor.”

Elizabeth   bu   ö lü mden   Muriel   Teyze’yi     sorumlu   saymıştı.   O¨ tekilerin   ö lü mü nden   de            o sorumluydu, kız kardeşinin ö lü mü nden ö rneğin. Bü tü n bunlara rağmen, yine de buradaydı işte. Bir bakıma zü ppeliğindendi bu. Elizabeth zü ppe olduğunu kabul ediyordu. Kızları yemek gongu, sekiz yatak odası olan koskoca bir evde yetiştiğini gö rsü nler istiyordu. (Şimdi oturdukları ev her ne kadar sevimliyse de kü çü cü ktü .